ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវភាពអស់កម្លាំង
ការបាញ់កាំជ្រួចគឺជាដំណើរការមួយដែលត្រូវបានរចនាឡើងជាពិសេសដើម្បីបង្កើនភាពអស់កម្លាំងនៃសមាសធាតុដែលទទួលរងនូវភាពតានតឹងជំនួស។
ស្ត្រេសដែលនៅសេសសល់ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងដំណើរការនៃការព្យាបាលលើផ្ទៃឬដំណើរការព្យាបាលកំដៅដូចជាការកិនការកិននិងការពត់កោង។ ភាពតានតឹងដែលមានភាពតានតឹងនេះជួយកាត់បន្ថយវដ្តជីវិតរបស់សមាសធាតុ។ ការបាញ់កាំជ្រួចអាចផ្លាស់ប្តូរភាពតានតឹងដែលនៅសល់ទៅជាស្ត្រេសដែលនៅសេសសល់ដែលបង្កើនវដ្តជីវិតនិងសមត្ថភាពផ្ទុកអតិបរមានៃផ្នែក។
បាញ់គោលការណ៍មេកានិចដែលកំពុងរង់ចាំ
ការបាញ់កាំជ្រួចគឺជាដំណើរការការងារត្រជាក់ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតស្រទាប់ស្ត្រេសដែលនៅសេសសល់ដើម្បីធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវលក្ខណៈមេកានិចរបស់លោហៈ។ ការបាញ់កាំភ្លើងប្រើការបាញ់កាំជ្រួច (ដែកមូលកញ្ចក់ឬភាគល្អិតសេរ៉ាមិច) ដើម្បីធ្វើឱ្យផ្ទៃលោហៈមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្កើតការខូចទ្រង់ទ្រាយប្លាស្ទិច។ ការប្រើប្រាស់ការបាញ់កាំភ្លើងអាចធ្វើឱ្យខូចផ្ទៃលោហៈយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដើម្បីផ្លាស់ប្តូរលក្ខណៈសម្បត្តិមេកានិចនៃផ្ទៃលោហៈ។
អត្ថប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់នៃការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគគឺការពន្យាពេលឬការពារការបង្ក្រាបនៅក្នុងសមាសធាតុយ៉ាន់ស្ព័រដែលមានភាពតានតឹងខ្លាំង។
យើងអាចផ្លាស់ប្តូរការផលិតមិនល្អនិងដោះស្រាយភាពតានតឹងតានតឹងទៅជាស្ត្រេសដែលនៅសេសសល់ដែលបង្កើនអាយុកាលសេវាកម្មពង្រីកអាយុកាលសមាសធាតុ។
ដំណើរការនេះបង្កើតភាពតានតឹងបង្ហាប់ដែលនៅសល់នៅលើផ្ទៃនៃសមាសធាតុ។ ភាពតានតឹងបង្ហាប់ជួយការពារការបង្ក្រាបពីព្រោះស្នាមប្រេះមិនអាចពង្រីកនៅក្រោមបរិយាកាសបង្រួមដែលបង្កើតឡើងដោយការបាញ់
អត្ថប្រយោជន៍នៃដំណើរការនេះត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញដូចជាការប្រើប្រាស់គ្រឿងបន្លាស់ដែលមានអាយុកាលខ្លី (ដូចជាឡានប្រណាំង F1) ក្រោមស្ថានភាពស្ត្រេសខ្ពស់ក៏ដូចជាសមាសធាតុសំខាន់ៗដែលប្រើបានយូរនិងមានស្ថេរភាពជាងមុនដែលត្រូវបានប្រើនៅក្នុងម៉ាស៊ីនយន្តហោះនិងសមាសធាតុរចនាសម្ព័ន្ធ។ ។
ពេលវេលាផ្សព្វផ្សាយ៖ ឧសភា -២០-២០២០